Mijn stem is aan het verzwakken
het stemt mij gelukkig dat de spraaktechnologie ze nog herkent
het stemt mij
gelukkig
Soms herken ik
in de klank van mijn stem
die van mijn vader
vooral als ik plaag
of uiting geef
aan pijn
wat overigens niet vaak voorkomt
gelukkig gaat deze ziekte zelden met pijn gepaard
Mijn zinnen worden korter
ikzelf kortademig
amechtig
geen zin meer in onzinnen
alhoewel ik die nog steeds moet uitkramen
zetel naar voor naar achter
kantelen optillen opschuiven
mijn duim zit klem
voorhoofd rechtervoet
et cetera
Terwijl er misschien zoveel belangrijker dingen te zeggen zijn
Ach die heb ik vast wel al gezegd
als iemand het gevoel heeft
dat er iets tussen ons moet worden uitgesproken
dan is het de moment ...
Ik wil trouwens nog eens de mensen bedanken
voor de berichtjes op de blog, de elektronische post
de bezoekjes, kaartjes en de vele bloemen
( welke Bart was trouwens in Venetië dit jaar?)
Er wordt veel aan mij gedacht
en reken maar dat ik ook jullie met mij mee draag
Als er trouwens iets in deze periode
duidelijk geworden is
is het de verbondenheid met iedereen
het gevoel deel uit te maken van die grote wereldziel
(Dat merkte ik van de week ook weer
bij de tranen van Jesse Jackson
tijdens de overwinningsspeech van Obama
Ik had dat ook op een andere manier
bij de beelden destijds
van de Tsunami in Sumatra)
Een gevoel dat je kleine ik ontstijgt
en dat je met iets allesomvattends verbonden bent
Alles wat je raakt en waardoor je geraakt wordt
alles wat jij aanraakt en waardoor je anderen raakt
vormt ons
Er is zoveel India in mij
Prince in mij
Pasolini heeft mij leren kijken
en dan zijn er nog
de dichters
de dansers
Madame Bovary, c’est moi
je bent altijd op zoek naar die ander
maar die ander zit al lang in jou
Al die mensen die mij in deze periode omringen
met zoveel liefde en zorg
en ook diegene die ik niet meer zie
hebben mij gemaakt tot wat ik ben
Of om het met de woorden van de Mahatma te zeggen:
Ik ben ervan overtuigd dat God volmaakt één is.
bijgevolg is ook de mensheid een geheel.
ook met haar talloos vele lichamen heeft ze maar één enkele ziel.
door de breking van het licht zien we vele zonnestralen; maar hun bron is enig.
Ik kan me derhalve ook van de meest geperverteerde ziel niet desolidariseren,
evenmin als iemand mijn diepste identiteit met de meest deugdzame ziel kan ontkennen.
15 opmerkingen:
Lieve Carl,
Het is een bloedmooie herfst.
Gisteren ,zondag ,heb ik je in gedachten meegenomen naar het gloeiende bos.
Ik heb je lief.
Omhelsd,Kus ,Ina.
zo mooi, zo juist, zo innig je woorden over die ander die je alsmaar zoekt en toch al in je huist. Zo wezenlijk die solidariteit en identificatie naar beide zijden. Les extrèmes se touchent, 't Is dat die zooooo...
We spreken vlug verder lieve vriend
Lieve Carl,
Samen met Brechtje maakte ik vandaag nog enkele papieren klaar voor je.
Brechtje was het met me eens "We are the happy few"
Hoe erg en bedroevend het soms ook is,je zo te zien wegglijden, ik ben ben blij deel uit te maken van het C-Team. De verbondenheid die wij ervaren en die door jou bewerkstelligd wordt,koester ik als een kostbaar kado.
Bedankt hiervoor.
Lieve zoen en tot gauw
Anita
Anita,
"We are the happy few"
beseft u wat u zegt?
wanneer u dat denkt is dat uw probleem
maar als reactie op een integer en bijzonder indringende blog
beseft u wat u zegt?
lieve Carl, het spijt me, maar ik moet het doen
x
Als je stem uit jezelf verdwijnt, weet dan dat ze regelmatig klinkt in mijn hoofd, dat je wijze woorden mijn zoekende gedachten omarmen, dat je stem licht geeft en luider klinkt dan ooit tevoren. Je stem is bij mij.
Katrien Pierlet
x
Aan Bart ds: Ik denk dat Anita alleen bedoelt dat het fijn is om in Carls buurt te zijn, niets meer. Carl is een prachtige vriend.
Lieve Carl,
Fijn te lezen dat je zegt dat je ziekte zelden met pijn gepaard gaat maar toch….
Jongen wat ben jij een kanjer zoals je ermee omgaat!!!!!!!!!!
Weet ook dat die verbondenheid die mensen met jou voelen voor het grootste gedeelte komt
doordat jij je zo open opstelt en presenteert.
Hoe kan iemand niet van jou houden????????
Ik moet toch ook eens Madame Bovary gaan lezen, dat boek staat al jaren ongelezen in mijn kast.
Bedankt voor je mooie novemberwoorden!
Dikke kussen Maike
De Valkjes en al de kleutertjes die nog steeds genieten van Wizzy en Woppy
Hou je taai!
Beste Carl,
Pijnlijke, maar weerom ontroerend mooie tekst. Hopelijk niet de laatste...
Hou je taai deze dagen...
groet,
Johan (van Streven) & Swati
Lieve Carl,
Eindelijk je site bekeken.
Ik ben niet zo een 'netter'. Vrienden die maanden in het buitenland zitten mail ik bijvoorbeeld amper. Ik zie ze wel weer. Meer ben ik dus een mens van vlees en bloed, 'lifecontact'... Zoals de kookavondjes bij jou thuis :-) Hopelijk heb je er van genoten. Ik alleszins al wel.
Ik heb enkele van je teksten gelezen en vind ze erg mooi! Essentieël en rakend. Ben benieuwd naar de rest van je onthullingen!
Het is grappig, ik ken u al van mijn 6 jaar zeker? En toch ken ik je niet, maar dan waarschijnlijk toch ook weer wel, denkend aan je laatste tekst.
Sporadisch kwam ik j' ergens tegen en ondertussen werd ik groter en gij ook en besefte ik ook meer 'ah, daar is Carl!'; diene mooie mens! Integer, discreet, hartelijk en gevoelig, ...
En neen, ik ben hier niet aan 't overdrijven en ook geen liefde aan het verklaren. Gewoon, zo zie ik jou. Een mooi en intrigerend man. Altijd fijn om tegen te komen.
Wilde het eens met zoveel woorden...
Veel liefs en tot gauw voor een knuffel
(ik geef je sowieso eerst een belletje)
Saartje
x
Ik wil zeggen
dat ik van je hou, zoals van het leven,
zo groot of veel
en zo meedogenloos,
mooi
want voor mij ben en blijf jij een van de mooiste mensen in dit aardrijk.
Het ga je goed en hopelijk
tot gauw
P.S Het valt niet mee genoegen te nemen met woorden; maar het valt wel mee als je net De blonde Karmeliet hebt ontdekt!
I'll get me a satanic mechanic.
LICHT!
x
Evi
Lieve carl
ik check regelmatig samen met jou je blog en ik wou zo graag zelf eens iets schrijven naar jou.
Ik vind jou echt een fantastische man en ik heb heel veel geleerd van en door jou. Ik draag jou altijd mee in mijn hart!
xje
je bremense schattenbol ;-)
Hoi Carl,
Voor het eerst zagen we elkaar weer, toen je vader stierf en jij een geweldige toespraak hield, waar ik nog vaak aan terugdenk. Dit was niet meer de kleine Carl, die ik mij herinnerde met zijn kleine zwarte brilletje op, die in de schaduw van zijn grote broer Gerard kennis maakte met "aangetrouwde" neven en nichten uit een heel ander deel van de provincie, dan waarop hij tot nu toe was gefocust. Het speet me erg te moeten horen, dat de lastige ontsteking in je been niet van voorbijgaande aard was. Toen moeder Thea het mij vertelde hoorde ik ook haar berusting in de zoveelste beproeving, die ze moest doormaken, doorklinken.
Maar allé Carl, het is nu eenmaal niet anders en ik vind het leuk, dat je met je vader zoveel positieve kanten van het leven hebt leren kennen, vooral die van het Belgische leven. Je hebt in ieder geval geprobeerd niet stil te zitten en je hart te volgen en dat is erg veel waard. Als je nu moest gaan zitten denken over wat je had willen doen en niet hebt gedaan is alles nog veel moeilijker te verwerken. Mijn dochter is op dit moment bezig met een (zaterdag)opleiding aan de Music All Factory in Tilburg, waar ze les krijgt in de drie disciplines voor de theater- en musicalwereld, zang, dans en drama. Ze zingt de hele dag, maar de HAVO-opleiding die ze ook moet halen lukt nog niet zo best. Maar ja, als ze maar gelukkig is, denk ik dan. Met 16 jaar moet er nog heel wat te ontdekken zijn.
Carl, ook al kom ik laat met mijn reactie, ik denk bijna elke dag even aan je en hoop, dat het leven je nog kan brengen wat je ervan verwacht. Ik wens je een hele fijne feestmaand en ik beloof de volgende keer wat vlugger te schrijven. Groeten uit Lieshout, Martin van tante Dia.
je woorden zijn zo kostbaar
dat ze mooier worden
des te meer ik ze lees
Voor al die wijze woorden
die je mij heb al meegegeven
en voor alle woorden die ik nog gaandeweg van je ga lezen
Dank je
lieve knuffel
p.s.: ik ben toch op mijn hoede voor die heimelijke muggen.
Lieve Carl
7 december,het lijkt voorjaar.
Lees en herlees je teksten.Het is of ik naast je zit en je me schuin van onder aankijkt en even knipoogt.
Via Sas,Brechtje,Mike en jan volg ik je maar wil je af en toe even omhelzen.
Liefs,liefs,Ina
Carl,
je was mijn onderbuur in de Begijnenvest,
Ik dacht dat er iets vreselijk gebeurde op een avond maar het waren repetities met Mita.
Je leende mijn stofzuiger,
en strooide heel mijn trap vol zilverpoeder
toen ik trouwde. Dat was trouwens vergankelijk,
mijn herinneringen aan jou zullen dat nooit zijn!
Lieve, grappige Carl; ik zal je nooit vergeten en koester je voor altijd op en warm plaatsje,
Katrin
Een reactie posten