ZINDEREN

De drie dagen aan zee zijn achter de rug
het waren intense bizarre emotionele dagen

Bizar om dat het een persoonlijke innerlijke reis was
en je tegelijkertijd het bewustzijn niet kunt uitschakelen
dat vier mensen jou begeleiden en
Dat de camera alles registreert en volgt

Natuurlijk ben ik als acteur gewend
om mijn zieltje binnenstebuiten te keren
en dat dan te laten zien
en meestal weet je dan ook
wat je wilt laten zien
en op wat voor manier

Maar deze keer gaat het personage met mij aan de haal
en zit ik te veel in mijn rol

Toch heb ik er nog steeds geen spijt van
dat ik besloten heb om dit proces
wereldkundig te maken
( of in ieder geval België kundig)
en de ziekte een gezicht te geven
in de hoop op nieuwe onderzoeken
en betere begeleiding

Het lijkt mij de enige zingeving
Die ik er zelf aan kan geven

Bovendien alle lof voor Lieve en Joeri
( en van de week was er Bert ook bij, voor het geluid)
zij geven mij het vertrouwen
en zorgen voor de juiste lichtheid
om het mogelijk te maken

Meestal zijn onze opnamedagen
gevuld met gelach
Maar deze week hebben we voor het eerst
ook samen zitten janken
en daar ben ik eerlijk gezegd nogal van geschrokken
Vooral toen Maarten
( mijn assistent en verzorger)
( mijn onmisbare Sint Maarten)
het even te moeilijk kreeg
besefte ik wederom
geschokt en aangedaan
Dat deze ziekte niet alleen mij treft
maar ook de mensen naast en rondom mij

De reis was ook bizar
omdat symbolieken zich opdringen die ik absoluut zelf gezocht heb
maar waarvan ik niet kon vermoeden dat ze me toch zouden raken

natuurlijk leek het desolate strand van Walcheren
op de filmset van Dood in Venetië
de zonsondergang die echt poster kwaliteiten had
deed de kleuren
van het zand
van onze huid
van de verlaten kinderschommel
zinderen

natuurlijk liet ik Maarten
het silhouet van Tadzio spelen
compleet met door mij geschreeuwde regie aanwijzingen:
strek u linkerarm

Maar dat de terugtocht over de duinen
een tocht naar een duister werd
naar een zoet geurende stilte

dat restaurant de West Kaap
op een aanlegplaats voor een veerpont
en de Westerschelde op de Styx leek
dat overkwam mij

Kortom het waren bewogen waardevolle dagen
Die mij fysiek en geestelijk toch een knauw gegeven hebben
Maar ik kijk al uit naar de volgende opnamen
( in het theater)