zondag 9 november 2008

STEMMEN






















Mijn stem is aan het verzwakken
het stemt mij gelukkig dat de spraaktechnologie ze nog herkent
het stemt mij
gelukkig

Soms herken ik
in de klank van mijn stem
die van mijn vader
vooral als ik plaag
of uiting geef
aan pijn
wat overigens niet vaak voorkomt
gelukkig gaat deze ziekte zelden met pijn gepaard

Mijn zinnen worden korter
ikzelf kortademig
amechtig
geen zin meer in onzinnen
alhoewel ik die nog steeds moet uitkramen
zetel naar voor naar achter
kantelen optillen opschuiven
mijn duim zit klem
voorhoofd rechtervoet
et cetera

Terwijl er misschien zoveel belangrijker dingen te zeggen zijn

Ach die heb ik vast wel al gezegd
als iemand het gevoel heeft
dat er iets tussen ons moet worden uitgesproken
dan is het de moment ...

Ik wil trouwens nog eens de mensen bedanken
voor de berichtjes op de blog, de elektronische post
de bezoekjes, kaartjes en de vele bloemen
( welke Bart was trouwens in Venetië dit jaar?)

Er wordt veel aan mij gedacht
en reken maar dat ik ook jullie met mij mee draag

Als er trouwens iets in deze periode
duidelijk geworden is
is het de verbondenheid met iedereen
het gevoel deel uit te maken van die grote wereldziel

(Dat merkte ik van de week ook weer
bij de tranen van Jesse Jackson
tijdens de overwinningsspeech van Obama

Ik had dat ook op een andere manier
bij de beelden destijds
van de Tsunami in Sumatra)

Een gevoel dat je kleine ik ontstijgt
en dat je met iets allesomvattends verbonden bent

Alles wat je raakt en waardoor je geraakt wordt
alles wat jij aanraakt en waardoor je anderen raakt
vormt ons

Er is zoveel India in mij
Prince in mij
Pasolini heeft mij leren kijken
en dan zijn er nog
de dichters
de dansers
Madame Bovary, c’est moi
je bent altijd op zoek naar die ander
maar die ander zit al lang in jou

Al die mensen die mij in deze periode omringen
met zoveel liefde en zorg
en ook diegene die ik niet meer zie
hebben mij gemaakt tot wat ik ben

Of om het met de woorden van de Mahatma te zeggen:

Ik ben ervan overtuigd dat God volmaakt één is.
bijgevolg is ook de mensheid een geheel.
ook met haar talloos vele lichamen heeft ze maar één enkele ziel.
door de breking van het licht zien we vele zonnestralen; maar hun bron is enig.
Ik kan me derhalve ook van de meest geperverteerde ziel niet desolidariseren,
evenmin als iemand mijn diepste identiteit met de meest deugdzame ziel kan ontkennen.