er was een tijd
dat ik danste op straat
's nachts in de zomer
( en meisjes leerde walsen)
( en jongens de tango)
een tijd dat ik champagne slurpte
uit de navels van mijn geliefden
een tijd dat ik de laatste nieuwe film had gezien
een tijd dat ik het teveel aan werk
( of de werkloosheid) aan kon
en tegelijkertijd de wereld verbeterde
een tijd dat ik kon volgen
van narcis tot fluitenkruid
van duindoorn tot amaryllis
en altijd dacht ik
later als ik groot ben ...
of nog
het gaat beginnen
het gaat beginnen
nu zijn de schoonheid
en het verlangen
in gevaar
dreigen bedolven te worden
onder de sores en het gedoe
dit ‘Verelendungsprozess’ is nog te dragen
maar de moeilijkheidsgraad van mijn verzorging
maakt dat het beest in mij
op mindere momenten
zijn laffe gegil en angst uitschreeuwt
ik had zo graag
een paar dagen verlof
van deze ziekte
ik had wat tegenvallers deze week
bij de meting van mijn longfunctie
bleek dat nog maar tweeënveertig procent te zijn
dat maakt de kans dat ik mee mag doen
aan een proef met nieuwe medicijnen
waarschijnlijk kleiner
ook kreeg ik het nieuws
dat mijn vertrouwde assistent Maarten
geopereerd moet worden aan zijn knie
en mij dus een hele tijd niet kan bijstaan
en er weer nieuwe gezichten komen ’s morgens
en het uitleggen weer van voor af aan begint
maar mijn vrienden zijn deze week op cursus geweest
en hebben wat knepen geleerd
om mij van hot naar her
te verplaatsen
op elegante en veilige manier
de blaadjes van de japanse esdoorn
op mijn courke
zijn van het mooiste bloedrood
nog een gedichtje om het af te sluiten
O Mensch! Gib acht...
dat ik danste op straat
's nachts in de zomer
( en meisjes leerde walsen)
( en jongens de tango)
een tijd dat ik champagne slurpte
uit de navels van mijn geliefden
een tijd dat ik de laatste nieuwe film had gezien
een tijd dat ik het teveel aan werk
( of de werkloosheid) aan kon
en tegelijkertijd de wereld verbeterde
een tijd dat ik kon volgen
van narcis tot fluitenkruid
van duindoorn tot amaryllis
en altijd dacht ik
later als ik groot ben ...
of nog
het gaat beginnen
het gaat beginnen
nu zijn de schoonheid
en het verlangen
in gevaar
dreigen bedolven te worden
onder de sores en het gedoe
dit ‘Verelendungsprozess’ is nog te dragen
maar de moeilijkheidsgraad van mijn verzorging
maakt dat het beest in mij
op mindere momenten
zijn laffe gegil en angst uitschreeuwt
ik had zo graag
een paar dagen verlof
van deze ziekte
ik had wat tegenvallers deze week
bij de meting van mijn longfunctie
bleek dat nog maar tweeënveertig procent te zijn
dat maakt de kans dat ik mee mag doen
aan een proef met nieuwe medicijnen
waarschijnlijk kleiner
ook kreeg ik het nieuws
dat mijn vertrouwde assistent Maarten
geopereerd moet worden aan zijn knie
en mij dus een hele tijd niet kan bijstaan
en er weer nieuwe gezichten komen ’s morgens
en het uitleggen weer van voor af aan begint
maar mijn vrienden zijn deze week op cursus geweest
en hebben wat knepen geleerd
om mij van hot naar her
te verplaatsen
op elegante en veilige manier
de blaadjes van de japanse esdoorn
op mijn courke
zijn van het mooiste bloedrood
nog een gedichtje om het af te sluiten
O Mensch! Gib acht...
O Mensch! Gib acht!
Was spricht die tiefe Mitternacht?
"Ich schlief, ich schlief -,
Aus tiefem Traum bin ich erwacht:
-Die Welt ist tief,
Und tiefer als der Tag gedacht,
Tief ist ihr Weh -,
Lust - tiefer noch als Herzeleid:
Weh spricht: Vergeh!
Doch alle Lust will Ewigkeit -,
- will tiefe, tiefe Ewigkeit!"
Friedrich Nietzsche (1844-1900)
Friedrich Nietzsche (1844-1900)
6 opmerkingen:
Fuck Carl, wat ben je mooi... ik voel me bevoorrecht dat ik via je blog naar je intiemste gedachten mag luisteren. Liefs, veel zelfs, van Yardeens broer uit Amsterdam, Gideon.
Lieve vriend van me
11 oktober was mijn verjaardag
jouw tekst van die dag te lezen stemt me droef en geeft me kracht tegelijkertijd
Ik herinner me nog de zotte nachten dat we na fuiven mensen aanklampten , dat we onze bedavonturen, alsof we jonge pubers waren, aan elkaar doorspeelden ;
dat de champagne in navels daar één van van was .
Ik herinner me ,
dat het een beetje stonk. (lol)
Maar het is sterk om te lezen dat juist op 11 oktober je me precies een boodschap meegeeft
Later als ik groot ben
en
het gaat beginnen
bestaat niet !
het gaat niet beginnen hé ?
het is bezig..hé
Ik beloof je Carl dat ik dit jaar me echt ga trainen om deze woorden
volledig toe te passen .
Het stemt me droef dat ik geen sleuteltje kan vinden tussen al mijn rommel,veel rommel , eentje die past op een doosje waardoor je even op vakantie kan gaan .
maar ik hoor je precies zeggen , jij hebt een sleuteltje dus ga jij maar op vakantie want je kan dat doen wacht niet op later !
ik ga nog voor jou gasten aanklampen en de tango dansen ,
in zatte zotte nachten
i love you
Jan
Lieve moedige Wittekop
Hier zit ik nu in Delhi
tot over mijn oren letterlijk
ondergedompeld in de chaos
van verkeer, lawaaie, mensen
geuren ,kleuren en smaken
het was weer even wennen de eerste dag.
Bij al die schoon jongenssmoeltjes, denk ik aan jou natuurlijk, zal echt zien of er eentje in de valies past.
Natuurlijk loop ik ondertussen met een flinke snotneus en geirriteerde keel van de airco. en de polutie, morgen hier de laatste dag in Delhi en dan naar het luchtzuivere groen Kerala.
Tot gauw dan weer lieve Chareltje
Dikke zoen uit Delhi
Bernadette
Carlitoskareltje apekop de eerste!
sinds vandaag staat er hier, om een beetje 'bij' jou te zijn, ook zo'n duivels mooi japans esdoorntje ....ik kijk ernaar en stel mij voor hoe vurig de blaadjes daar op jouw cour twee weken geleden al hun schoonheid vertoonden, en hopelijk nog doen. Ik kom snel weer kijken....Yardeen
Beste Carl,
Ik heb je een keer ontmoet. Nu heb ik er spijt van dat die dag een dag van onwezenlijke drukte was die me belet heeft om je uitvoerig te bedanken voor je onbaatzuchtige optreden op mijn festival. Het was twee september 2006, de locatie was Lier, het evenement heette 'Feest van de Hoop' en ik ben blij dat het die dag zo druk was zodat we een gigantisch bedrag bij elkaar zongen, dansten, praatten, aten en dronken voor mijn Keniaanse vriendin Achieng en haar weeshuis.
Gisteren ging ik op stap met een gemeenschappelijke vriend en toen overviel me een golf van weemoed, melancholie en zachte wanhoop: ik had je nog àltijd niet gemaild. Nochtans had Anne-Marie Segers me op de hoogte gebracht van jouw leven.
Nu is het een mistige herfstochtend en het is hier zeer stil in huis. En ik kan niet langer wachten om je persoonlijk te bedanken, met terugwerkende kracht.
Zal ik je vertellen wat jouw bijdrage aan het rollen bracht? Zal ik je verhalen vertellen over mijn reis naar Kabondo, naar wat we aankochten voor het weeshuis en hoe ik ginder intens bevriend werd met onze 'special guests' Achieng en mama Martha? Zal ik het verhaal van de hoop ontvouwen in enkele zinnen? De hoop die we allemaal samen brachten binnen een uiterst arme gemeenschap in een achtergesteld gebied niet ver van het Victoriameer?
De bal waar jij toen die zonnige septemberdag mee tegen schopte is gigantisch aan het rollen gegaan. Met mijn vzw 'Nyakachieng Kabondo' kwam er naast het weeshuis een kleuterschool voor de kinderen die overdag alleen thuis zaten te wachten tot hun ouders een beetje geld of eten bijeen hadden geschraapt voor de dag. Dat schooltje is op anderhalf jaar tijd uitgegroeid tot een educatief hoogstaand project en wordt nog steeds geleid door Achieng met een sterke ploeg van teachers. Het eerste leerjaar was een onvermijdelijk vervolg om de uitstroom van de kleuters naar het maïsveld te vermijden. Vandaar dat we ondertussen ook een tweede leerjaar oprichtten, en dat vanaf januari het derde leerjaar van start gaat. Het is onze ambitie om een volledige primary school te worden. We werken ook op andere niveaus van de gemeenschap: we hebben een project om studenten te sponsoren, en een 'elderly program'. Je kan het nalezen op onze site (www.kabondoforever.org)
Dat is wat ik je al heel lang wilde vertellen en niet deed. Het stemt me een beetje droef want al die mensen die zich die dag hebben ingezet verdienen een follow-up van de spectaculaire evoluties waar zij hebben aan meegewerkt.
Daarom: dank je Carl en ook dank voor de wondermooie teksten die ik hier lees.
Tot in den draai.
Ilse
Lieve carl,Ademloos heb ik deze zondag je prachtige brieven gelezen.
Wat een voorrecht je te kennen!
Omhelsd,Ina
Een reactie posten