De drie dagen aan zee zijn achter de rug
het waren intense bizarre emotionele dagen
Bizar om dat het een persoonlijke innerlijke reis was
en je tegelijkertijd het bewustzijn niet kunt uitschakelen
dat vier mensen jou begeleiden en
Dat de camera alles registreert en volgt
Natuurlijk ben ik als acteur gewend
om mijn zieltje binnenstebuiten te keren
en dat dan te laten zien
en meestal weet je dan ook
wat je wilt laten zien
en op wat voor manier
Maar deze keer gaat het personage met mij aan de haal
en zit ik te veel in mijn rol
Toch heb ik er nog steeds geen spijt van
dat ik besloten heb om dit proces
wereldkundig te maken
( of in ieder geval België kundig)
en de ziekte een gezicht te geven
in de hoop op nieuwe onderzoeken
en betere begeleiding
Het lijkt mij de enige zingeving
Die ik er zelf aan kan geven
Bovendien alle lof voor Lieve en Joeri
( en van de week was er Bert ook bij, voor het geluid)
zij geven mij het vertrouwen
en zorgen voor de juiste lichtheid
om het mogelijk te maken
Meestal zijn onze opnamedagen
gevuld met gelach
Maar deze week hebben we voor het eerst
ook samen zitten janken
en daar ben ik eerlijk gezegd nogal van geschrokken
Vooral toen Maarten
( mijn assistent en verzorger)
( mijn onmisbare Sint Maarten)
het even te moeilijk kreeg
besefte ik wederom
geschokt en aangedaan
Dat deze ziekte niet alleen mij treft
maar ook de mensen naast en rondom mij
De reis was ook bizar
omdat symbolieken zich opdringen die ik absoluut zelf gezocht heb
maar waarvan ik niet kon vermoeden dat ze me toch zouden raken
natuurlijk leek het desolate strand van Walcheren
op de filmset van Dood in Venetië
de zonsondergang die echt poster kwaliteiten had
deed de kleuren
van het zand
van onze huid
van de verlaten kinderschommel
zinderen
natuurlijk liet ik Maarten
het silhouet van Tadzio spelen
compleet met door mij geschreeuwde regie aanwijzingen:
strek u linkerarm
Maar dat de terugtocht over de duinen
een tocht naar een duister werd
naar een zoet geurende stilte
dat restaurant de West Kaap
op een aanlegplaats voor een veerpont
en de Westerschelde op de Styx leek
dat overkwam mij
Kortom het waren bewogen waardevolle dagen
Die mij fysiek en geestelijk toch een knauw gegeven hebben
Maar ik kijk al uit naar de volgende opnamen
( in het theater)
het waren intense bizarre emotionele dagen
Bizar om dat het een persoonlijke innerlijke reis was
en je tegelijkertijd het bewustzijn niet kunt uitschakelen
dat vier mensen jou begeleiden en
Dat de camera alles registreert en volgt
Natuurlijk ben ik als acteur gewend
om mijn zieltje binnenstebuiten te keren
en dat dan te laten zien
en meestal weet je dan ook
wat je wilt laten zien
en op wat voor manier
Maar deze keer gaat het personage met mij aan de haal
en zit ik te veel in mijn rol
Toch heb ik er nog steeds geen spijt van
dat ik besloten heb om dit proces
wereldkundig te maken
( of in ieder geval België kundig)
en de ziekte een gezicht te geven
in de hoop op nieuwe onderzoeken
en betere begeleiding
Het lijkt mij de enige zingeving
Die ik er zelf aan kan geven
Bovendien alle lof voor Lieve en Joeri
( en van de week was er Bert ook bij, voor het geluid)
zij geven mij het vertrouwen
en zorgen voor de juiste lichtheid
om het mogelijk te maken
Meestal zijn onze opnamedagen
gevuld met gelach
Maar deze week hebben we voor het eerst
ook samen zitten janken
en daar ben ik eerlijk gezegd nogal van geschrokken
Vooral toen Maarten
( mijn assistent en verzorger)
( mijn onmisbare Sint Maarten)
het even te moeilijk kreeg
besefte ik wederom
geschokt en aangedaan
Dat deze ziekte niet alleen mij treft
maar ook de mensen naast en rondom mij
De reis was ook bizar
omdat symbolieken zich opdringen die ik absoluut zelf gezocht heb
maar waarvan ik niet kon vermoeden dat ze me toch zouden raken
natuurlijk leek het desolate strand van Walcheren
op de filmset van Dood in Venetië
de zonsondergang die echt poster kwaliteiten had
deed de kleuren
van het zand
van onze huid
van de verlaten kinderschommel
zinderen
natuurlijk liet ik Maarten
het silhouet van Tadzio spelen
compleet met door mij geschreeuwde regie aanwijzingen:
strek u linkerarm
Maar dat de terugtocht over de duinen
een tocht naar een duister werd
naar een zoet geurende stilte
dat restaurant de West Kaap
op een aanlegplaats voor een veerpont
en de Westerschelde op de Styx leek
dat overkwam mij
Kortom het waren bewogen waardevolle dagen
Die mij fysiek en geestelijk toch een knauw gegeven hebben
Maar ik kijk al uit naar de volgende opnamen
( in het theater)
4 opmerkingen:
Hoi neefie.
Even een reactie uit Brabant.
Ik sta er versteld van op hoeveel plaatsen in België, maar ook in Nederland, ik jouw naam tegenkom als ik hem intik op Google.
Vanaf nu zal ik je volgen op jouw site( afgezien dan van de telefoontjes met tante Thea).
Veel groetjes en een 'dikke knuffel' uit Rosmalen.
Ha die goede, lieve man,
Ik kreeg een uitnodiging van Frank
Baars voor het 1e lustrum van gallerie"de ruimte"
Een statig pand bij het Museumplein
te Amsterdam
waar wij samen hebben opgetreden
Ík met gedichten van Jan Slauerhoff;
Jij met Carlos Drumond de Andandrade
Ik zie dat als een kroon op onze vriendschap;hoezeer wij beiden verzot zijn op taal/poëzie!...
Jij vertelde zo aanstekelijk en geil over "het kontje" ;het was een loflied;ondeugend en koninklijk!Henk van Ulsen herkende al meteen de hoge kwaliteit ervan; hoe je jongleerde met zeggingskracht en ontroering
Dat we nu pas onze liefde voor taal
konden delen met het publiek werd hoogtijd;waarvan akte
hoi Carl
ik sta versteld van de manier hoe jij met je ziekte omgaat
het was schokkend toen ik te horen kreeg dat je zo ziek was
ik denk nog vaak aan de laban oefeningen die we samen in de les leerden van je
en aan de teksten van shakespeare, weet je nog?
ik leer nog steeds van je
vele knuffels
veel sterkte
en nog meer liefde
groetjes
x
sharon (musical knokke)
lieve Carl,
Toevallig waren we enkele maanden geleden in het hotel van Aschenbach, op het strand, en in de boot naar het paleis van de Doge. Het is mooi, en heftisch, het is vreemd en tegendraads. Hoewel ik je niet echt goed ken, maar ik heb de afgelopen maanden meermaals per dag je schrijverijen gevolgt, en ik draag je in mijn hart. Man Man ik zou je graag lief, lang en heel erg rustig, omhelzen en daarvan genieten.
x Bart
Een reactie posten