Eindelijk terug achter de computer
het lijkt misschien onwaarschijnlijk
Maar ik kom nauwelijks toe
aan wat tijd voor mezelf en voor mijn gedachten
bijna alle aandacht en energie
gaan naar mijn smeltende lijveke
De invasie van nieuwe hulpmiddelen
het legertje aan zorgverleners en hun invallers
( aan wie ik telkens weer vanaf de ochtend shift tot aan de avond ploeg
die nieuwe hulpmiddelen moet uitleggen)
laten bij mij een gevoel van vermoeidheid achter
en vooral van versnippering
hoe zorg op zich een zorg kan worden
het blijft moeilijk om alles over te laten aan zovele anderen
zeker bij zo een controlefreak als ik
houdbaarheid ' s. data
het water voor de planten
de sporen in de pot
ik verlies het algemeen overzicht
ik verlies de regie
ik loop achter de feiten aan
en ik wil zo graag proberen in het nu te leven
Ben altijd een slechte boeddhist geweest
loslaten is moeilijk voor mij
alles overlaten aan anderen al evenzeer
wat zegt Boeddha daarvan?
Ach ik weet heel goed dat ik dankzij deze zorg
in mijn geliefde vertrouwde omgeving kan blijven
opgefleurd door prachtige boeketten witte gladiolen
en paarse riddersporen op mijn cour
de zorgvuldig opgebouwde agenda planning
is alleen nog voor verbetering vatbaar
Het zal mij goed doen
om begin september een paar dagen
in Zeeland wat uit te waaien
in het kader van de documentaire
ga ik drie dagen naar de stranden van Walcheren
(Venetië wordt Vrouwen polder)
tussen duindoorn en haringkar
en hopelijk gunstige weergoden
ga ik genieten van de zilte lucht en de weidse luchten
er wordt hopelijk de ruimte in mijn koppeke
ook wat weidser
De stranden van Walcheren
zijn die van mijn kinderjaren
en de laatste 10 jaar heb ik ze herontdekt
ik kwam er tot rust
tot lust
tot liefde zelfs
Dubbele rijen palen lopen de zee in
en breken de golven
en bij eb zijn het net poorten
naar een verlokkelijke oneindigheid
zoals de trappen
op de piazetta van de Dogen stad
die doorlopen in het water van de lagune
het water dat daar
aan de einder
overgaat in de lucht
zonder horizon
het lijkt misschien onwaarschijnlijk
Maar ik kom nauwelijks toe
aan wat tijd voor mezelf en voor mijn gedachten
bijna alle aandacht en energie
gaan naar mijn smeltende lijveke
De invasie van nieuwe hulpmiddelen
het legertje aan zorgverleners en hun invallers
( aan wie ik telkens weer vanaf de ochtend shift tot aan de avond ploeg
die nieuwe hulpmiddelen moet uitleggen)
laten bij mij een gevoel van vermoeidheid achter
en vooral van versnippering
hoe zorg op zich een zorg kan worden
het blijft moeilijk om alles over te laten aan zovele anderen
zeker bij zo een controlefreak als ik
houdbaarheid ' s. data
het water voor de planten
de sporen in de pot
ik verlies het algemeen overzicht
ik verlies de regie
ik loop achter de feiten aan
en ik wil zo graag proberen in het nu te leven
Ben altijd een slechte boeddhist geweest
loslaten is moeilijk voor mij
alles overlaten aan anderen al evenzeer
wat zegt Boeddha daarvan?
Ach ik weet heel goed dat ik dankzij deze zorg
in mijn geliefde vertrouwde omgeving kan blijven
opgefleurd door prachtige boeketten witte gladiolen
en paarse riddersporen op mijn cour
de zorgvuldig opgebouwde agenda planning
is alleen nog voor verbetering vatbaar
Het zal mij goed doen
om begin september een paar dagen
in Zeeland wat uit te waaien
in het kader van de documentaire
ga ik drie dagen naar de stranden van Walcheren
(Venetië wordt Vrouwen polder)
tussen duindoorn en haringkar
en hopelijk gunstige weergoden
ga ik genieten van de zilte lucht en de weidse luchten
er wordt hopelijk de ruimte in mijn koppeke
ook wat weidser
De stranden van Walcheren
zijn die van mijn kinderjaren
en de laatste 10 jaar heb ik ze herontdekt
ik kwam er tot rust
tot lust
tot liefde zelfs
Dubbele rijen palen lopen de zee in
en breken de golven
en bij eb zijn het net poorten
naar een verlokkelijke oneindigheid
zoals de trappen
op de piazetta van de Dogen stad
die doorlopen in het water van de lagune
het water dat daar
aan de einder
overgaat in de lucht
zonder horizon
6 opmerkingen:
sommigen noemden je al het columnistje wat ik eigenlijk wel grappig vind maar ik vind jou een van die mensen op het vlot van Medusa uit het schilderij van Delacroix, les copains d'abord zong George Brassens al. Carlito Ik blijf je mooie schrijfsels lezen ongeacht waar je vlot heen drijft, anyway the wind blows, skipper of the northeast wind... ze zijn van de zelfde talige kwalliteit als de brief die je schreef toen mijn moeder heenging
Net terug uit Cuba, gewerkt als reisbegeleider voor Koning Aap Nederland. Mijn Cubaanse vrouw achtergelaten in Belgie wat ze maar zo en zo vind, haar beurt komt wel...
Hey skipper of the northeastwind geniet maar van je Zeeuwse stranden uit je jeugdjaren, het zijn de zelfde stranden van mijn jeugdjaren zij het wat meer zuidwaarts. Ik weet niet hoe je voelt en ruikt en ziet maar ik denk dat je waarneming sensitiever is geworden waardoor je dichter bij de essentie komt dan zij die dagelijks overompeld worden door een veelheid aan prikkels. Niet dat je situatie te benijden is maar je ziet nu misschien dingen zuiverder, als je maar één glas water hebt in de woestijn drink je daar zuiniger van en ga je zelfs degusteren. Elke druppel die je verhemelte streelt is een intense gewaarwording zoals de noordzeewind die straks door je haar wervelt en je vroegste herinneringen aan Roosendaal oprakelt, hou je sterk Carl, ik hou van je,
Philippe Marmenout
Hallo Carl, Je kent me niet net zo als ik jou niet ken. Met veel bewondering heb ik naar jouw afscheid van je pa geluisterd en gekeken, Prachtig, indrukwekkend, zeker nu ik later hoorde dat je al je ziektebeelden je vader hebt bespaard! Wat een prachtig afscheidskado !! Wat zou hij trots op je geweest zijn, trouwens dat was hij toch al. Ik heb je pa de laatste jaren als een fijne vriend bij Amicitia mogen ervaren. Nu ik je verhalen, je gedachtenspinsels, hoe moeilijk soms ook aan het papier toevertrouwd, lees, herken ik daar veel van in de gevoelens van je vader. Hij "stond" voor bepaalde zaken en dat lees ik terug in jouw verhalen. Zo vader zo zoon. Misschien ontmoeten we elkaar binnenkort een keer als ik met je moeder naar Antwerpen kom gereden. Tot die tijd volg ik je bespiegelingen, vooral over het mooie Zeeland waar wij 11 jaar gewoond hebben. Misschien we meet in Zeeland..altijd goed ik hoor het wel van Thea-lief. Tot die tijd : Roosendalers, never gif up, "Er valt altijd nog weer wel wat te beleven".
We zien mekaar. Theo Gieles.
Stil, bewogen, warm en koud
jouw woorden, Carlosken,
maar vooral vochtstraaltjes
over mijn wangen.
Lieve ridder Carl,
Fijn lieve vriend dat je weer tijd vond om wat te schrijven. De sporen zijn mooi.
Tot zondag, kus
b
lieve Carl,
Het was fijn eergister bij je. We willen je langs deze weg nog een paar heel fijne dagen wensen in zeeland.Geniet van de duinen. En hopelijk blijft de zon ook meedoen.
Alle liefs en tot gauw
R en A en Wiske
Lieve Carlito,
Geniet van je geliefde strand en laat de wind je cellen geselen, zodat ze hun herinnering terugkrijgen!
De tijd alleen met je computer doet deugd, dat voel je!
Groetjes terug van Bartje en een dikke zoen,
Zie je graag,
Fania
Een reactie posten